Θα σοβαρευτούμε ποτέ;

Όσο καλή πρόθεση και αν έχεις, όσες γνώσεις και αν διαθέτεις, όση δύναμη και αν σου έχει απομείνει, προσπαθώντας να ανακαλύψεις κάτι καινούργιο, με στόχο να βοηθήσεις την Πόλη σου, μέσω της σωστής και αποτελεσματικής λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν μπορείς να περιμένεις να αναδειχθούν αξίες και ηθικές μέσα από τα «σκουπίδια». Εκεί όσο και να ψάχνεις, σκουπίδια θα βγαίνουν και θα σε οδηγούν σε δαιδαλώδεις και επικίνδυνους ατραπούς που θα σε φέρουν σε ανάξιες επιλογές.

Έγραψε κάποιος Χολαργιώτης πρόσφατα – ίσως αφελώς, ίσως με θετική πιστεύω προσέγγιση – «Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που λέγεται Δήμαρχος και μισθώνει στην κυριολεξία 15 ή 17 δημοτικούς συμβούλους να αποφαίνεται, να αποφασίζει και να συνεννοείται για όλα. Πρόκειται για την πιο ακραία μορφή διαστρεβλωμένης δημοκρατίας.» και συνεχίζει «Μια κατ’ επίφασιν δημοκρατική διαδικασία εξαρτημένων και ανήμπορων συντελεστών. Μια δήθεν δημοκρατία που παρέχει κάθε διευκόλυνση σε μια ομάδα ανθρώπων, να συναλλάσσονται κάτω από το τραπέζι…»

Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, το παραπάνω απόσπασμα γραφής και πολιτικής θέσης έχει να κάνει με τις αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Χολαργού, οι οποίες προφανώς δεν ταυτίζονται με την λογική και τις θέσεις του κυρίου συντάκτη – του πιο πάνω κειμένου – αλλά , λέω εγώ, ίσως και πολλών άλλων, γιατί ποτέ καμιά απόφαση, καμιάς αρχής δεν είναι πλήρως και απολύτως αποδεκτή από το σύνολο των πολιτών ή των τυχόν ενδιαφερομένων κατά υπόθεση.
Αυτό όμως, απέχει μακράν από το να καυτηριάζεις μια απόφαση και να παραθέτεις τα επιχειρήματα, της σωστής – κατά την άποψή σου – θέσης , από το να μέμφεσαι συλλήβδην προσωπικά τον κάθε Δήμαρχο και τους κάθε Δημοτικούς Συμβούλους που στηρίζουν μια απόφαση.
Διότι η αρχή της πλειοψηφίας στις αποφάσεις όλων των συλλογικών οργάνων, όλων των θεσμών, είναι ακριβώς η βάση, το θεμέλιο, ο πυλώνας της Δημοκρατικής λειτουργίας.
Ο κάθε δε, Δήμαρχος και Δημοτικός Σύμβουλος είναι άτομο αιρετό στη Δημοκρατία μας, δηλαδή έχει εκλεγεί με ψήφο από τους πολίτες και τους εκπροσωπεί στις αποφάσεις που λαμβάνει.
Τώρα, αν οι αποφάσεις που λαμβάνει, στηρίζει και ψηφίζει ο κάθε Δήμαρχος ή Δημοτικός Σύμβουλος, δεν είναι αρεστές στους πολίτες, όταν έρθει η ώρα να στηθεί η κάλπη – στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κάθε 4 χρόνια - ο πολίτης θα επιδοκιμάσει ή θα αποδοκιμάσει.
Το πώς θα πρέπει να σκεφθεί και να πράξει ο πολίτης στην κάλπη είναι άλλη… ιστορία.
Επειδή όμως ο κατήφορος της στρεβλής σκέψης είναι καμιά φορά ολισθηρός και απότομος, μας παρασύρει στο κενό και σε προτάσεις λαϊκισμού, εν ονόματι μάλιστα, της θωράκισης της Δημοκρατίας.
Να τι προτείνει, μετά τις πιο πάνω θέσεις, ο συντάκτης μας.
«Ένα σώμα 1.000 πολιτών που με τις γνώσεις του και τις εμπειρίες του θα παρακολουθεί και θα αποφαίνεται για τις αποφάσεις και τις λειτουργίες της τοπικής δημόσιας διοίκησης σε κάθε επίπεδο και σε κάθε τομέα. Ένα σώμα 1.000 πολιτών που θα βοηθάει εθελοντικά στην υλοποίηση των δράσεων της δημόσιας διοίκησης.»
Αντέχει αυτή η θέση σε σχολιασμό;
Είναι αυτή θέση που θα στηρίζει τη Δημοκρατία;
Καθαιρεί τους εκλεγμένους από των λαό εκπροσώπους για να αναλάβουν 1.000 εθελοντές;
Αυτό είναι Δημοκρατία;

Μήπως θα πρέπει με πολύ σοβαρότητα, υπευθυνότητα, σύνεση και απλή λογική να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα, που πράγματι υπάρχουν, και με θετικό πνεύμα να προσπαθούμε να οδηγούμε σε αποφάσεις οι οποίες θα έχουν θετικό αποτέλεσμα για τους πολίτες;

Μήπως θα πρέπει αντί της μομφής ή του εύκολου χλευασμού να βοηθούμε τους Δημοτικούς μας συμβούλους να κρατούν ψηλά τον τίτλο που φέρουν με σωστές αποφάσεις;

Μήπως θα πρέπει να πείσουμε τους Δημοτικούς Συμβούλους ότι τα προβλήματα της Πόλης, των Χολαργιωτών δεν προσφέρονται για κομματική αρένα και δεδομένη αντίπαλη σκέψη ή πρόταση αλλά θετική προσέγγιση προς όφελος όλων;

Λέω, Μήπως!